(more...) In 1958 beëindigde hij zijn carrière als voetballer en keerde hij aansluitend als trainer terug bij DCV. Beroemd is de zoen die hij op 13 oktober 1957 kreeg van de Amerikaanse actrice Jayne Mansfield voorafgaand aan de wedstrijd op Het Kasteel tussen Sparta en DOS. De filmster was uitgenodigd om de aftrap te verrichten. De spelers van de Rotterdamse club waren naar verluidt zo onder de indruk van de zwoele kus op de mond van Terlouw dat Sparta met 7-1 verloor.[2] In de zomer van 1965 zette hij abrupt een punt achter zijn activiteiten in het voetbal. Hij wijdde de rest van zijn leven aan de Gereformeerde Gemeente in Nederland, verbrak elk contact met de sportwereld en stuurde de onderscheidingen die verband hielden met zijn prestaties in de voetbalsport terug naar de KNVB. Hij werd diaken in dit kerkverband.[3]

(more...) De oprichtingsdatum van Volharding, werd daarbij aangehouden als oprichtingsdatum van de nieuwe fusieclub. De club speelt op een eigen terrein aan de Hazelaarweg in Hillegersberg-Schiebroek. V.O.C. heeft zeven seniorenteams in competitie spelen en 6 juniorenteams. Het eerste elftal speelt in de Topklasse, de hoogste landelijke afdeling. V.O.C. had in het verleden een leidende positie in het Nederlandse cricket getuige de elf kampioenschappen in de laatste 30 jaar.

(more...)200 toeschouwers, hiervan zijn 400 plaatsen gereserveerd voor de supporters van de bezoekende club. Het stadion heeft drie tribunes: aan beide lange zijdes en aan één korte zijde. Aan de andere korte zijde staan huizen. Tot begin jaren negentig was hier nog een onoverdekte staantribune die gesloopt is. Sommige bewoners van huizen achter dit doel zitten geregeld op hun schuurtjes naar wedstrijden te kijken. Het stadion heeft meerdere verbouwingen achter de rug. De meest recente zijn de volgende: - In 1994 werd een nieuwe oosttribune opgeleverd. Deze tribune biedt tevens plaats aan de businessclub, welke als een van de mooiste van de eerste divisie kan worden aangemerkt. Over de gehele lengte van de tribune bevinden zich skyboxen en faciliteiten voor sponsoren. - In 1997 werd een nieuwe westtribune opgeleverd, met faciliteiten voor pers en genodigden. De oude westzijde bestond uit drie losse tribunes, waaraan een einde kwam. Onder de nieuwe westtribune werd tevens een nieuw supportershome gebouwd. Deze brandde achter kort na oplevering af en werd opnieuw gebouwd. - In 2000 werd een nieuwe noordtribune opgeleverd. Waar voorheen staantribune stond, kwam ook hier een zittribune. - In 2007 verdwenen de hekken in het stadion, waardoor het een vriendelijker uitstraling heeft gekregen. Doordat de faciliteiten van hun eigen sportcomplex in Deurne te gering waren, werd op 15 januari 2008 de wedstrijd om de KNVB beker 2007/08 SV Deurne - Feyenoord (0-4) gespeeld in het stadion 'De Braak'. Het stadion was bij deze wedstrijd uitverkocht.

(more...) Tussen de ochtenddiensten en de middagdiensten op deze Paasdag van de Nederlands-hervormde kerk aan de Hoogstraat en de rooms-katholieke kerk aan de voormalige Houttuin[2] werd in de tuin van het huis van de eerste penningmeester, een pand gelegen aan het voormalige Oostvestplein[3] Sparta opgericht. De club werd opgericht door acht leerlingen in de leeftijd van 13 tot 16 jaar. Vijf van hen waren leerlingen van de toenmalige H.B.S. aan het Van Alkemadeplein.[4] De resterende drie waren leerlingen van het Erasmiaans Gymnasium aan de Coolvest, de naam van de in 1888 nog niet gedempte Coolsingel. Alle oprichters en de overige eerste leden van Sparta woonden in de wijken Stadsdriehoek, Cool, Rubroek of Crooswijk. Sparta begon aanvankelijk als cricketclub, maar nadat de jongens een geschikte bal geschonken kregen, hielden ze zich vanaf juli 1888[5] ook bezig met de recentelijk uit het Verenigd Koninkrijk overgewaaide voetbalsport. In het eerste jaar van Sparta's bestaan speelde zijn leden hoofdzakelijk onderlinge wedstrijden. Deze werden tussen de 35-urige lesweek en de hierbij komende 20-urige werkweek in verschillende samenstellingen gespeeld bij de Delftsche Poort,[6] bij de brouwerij van Heineken[7] of op het plein van de Grote of Sint-Laurenskerk.[8]

(more...) In 1974 promoveerde de club naar de eerste klasse en na degradatie in 1979 promoveerde de club in 1986 voor het laatst naar de eerste klasse. Daarna liepen de resultaten terug, wat in 1989 en 1994 resulteerde in degradatie naar respectievelijk de tweede en derde klasse. In 2002 en 2003 degradeerde DOS twee keer achter elkaar, van de derde naar de vijfde klasse. Aan het einde van het seizoen 2003-2004 werd de club opgeheven door gebrek aan vrijwilligers. De club eindigde dat seizoen net boven de nacompetitiestreep. Het fuseerde vervolgens met USV Holland tot DHC'04 (DOS-Holland Combinatie '04). In 2007 is daar de vereniging Stichtse Boys aan toegevoegd en ging de club verder onder de naam D.H.S.C. (DOS-Holland-Stichtse Boys-Combinatie) aan de Thorbeckelaan in Utrecht. Hier had DOS vroeger zijn oefenveld naast Holland. Hun terreinen zijn samen gesloopt om er een nieuw terrein D.H.S.C.-terrein neer te zetten. In de jaren vijftig was een van de vedettes bij DOS de spits Tonny van der Linden.[1][2] Hij was degene die DOS in 1958 het Landskampioenschap bezorgde, maar dit resultaat kwam ook door de goede leiding van trainer Pepi Gruber[3]. Een andere DOS-speler, Luc Flad scoorde het eerste Eredivisiedoelpunt na de start van het betaald voetbal in seizoen 1954/55. *competitie werd vroegtijdig gestopt, DOS stond op dat moment gedeeld tweede.

(more...) In beide wedstrijden speelde Wijnberg extreem goed. Tegen Italië speelde Wijnberg centrumspits Paolo Rossi, die op het WK 1978 voor Italië zou gaan spelen in juni 1978, volledig uit de wedstrijd. Rossi raakte letterlijk niet één bal tegen Wijnberg, al kon Rossi wel een doelpunt uit een penalty scoren. Wijnberg kon voor een lage transfersom overgenomen worden omdat FC Utrecht hem een laag salaris betaalde[2]. In zijn eerste seizoen voor Ajax speelde Wijnberg dertien wedstrijden in de competitie[3]. Omdat hij zijn militaire dienst moest afronden, en hij in de tweede helft van 1978 op de training bij Ajax geblesseerd was geraakt, én omdat de zeer koude en lange winter van eind 1978/begin 1979 het competitie-programma bijna twee maanden opschoof, waardoor de tweede competitiehelft in 1978/79 pas in maart 1979 kon aanvangen, maakte Wijnberg zijn debuut pas op 11 maart 1979 in de wedstrijd Ajax-NAC (0-0). Wijnberg kwam ook nog uit voor Jong Oranje. Wijnberg speelde vele goede wedstrijden voor Ajax, zeker in verdedigend en balheroverend opzicht. In de wedstrijd Nottingham Forest-Ajax bijvoorbeeld (2-0, 9-4-1980, heenwedstrijd halve finales EuropaCup I-toernooi) was Wijnberg duidelijk de beste speler in het Ajaxteam, waarin vele spelers die dag onder hun niveau voetbalden. Wijnberg wist zich desondanks uiteindelijk niet tot vaste waarde te ontwikkelen voor Ajax. Hij bleef tot seizoen 1982/83 verbonden aan de Amsterdamse topclub, en speelde er 43 wedstrijden. Wijnberg speelde bij Ajax onder meer samen met Piet Schrijvers, Ruud Krol, Jan Everse, Peter Boeve, Frank Arnesen, Dick Schoenaker, Søren Lerby, Tscheu La Ling, Ray Clarke en Simon Tahamata, en later met onder meer Keje Molenaar, Edo Ophof, Frank Rijkaard, Gerald Vanenburg, Wim Kieft en Jesper Olsen. Wijnberg werd met Ajax drie maal landskampioen, in de seizoenen 1978/79, 1979/80 en 1981/82. Ook speelde Wijnberg met Ajax 2 KNVB bekerfinales, in 1978/79 en 1979/80. In 1978/1979 won Ajax het KNVB beker toernooi. In het seizoen 1979/80 bereikte Wijnberg met Ajax de halve finales van het Europa Cup I toernooi. In dit toernooi haalde Ajax een doelsaldo van +23 (31-8). Na het Finse HJK Helsinki (1-8 uitzege, 8-1 thuiszege, totale score 16-2), het Cyprese Omonia Nicosia (10-0 thuiszege, 4-0 uitnederlaag, totale score 10-4) en het Franse RC Strasbourg (0-0 uit, 4-0 thuiszege, totale score 4-0) te hebben uitgeschakeld, stuitte Ajax in de halve finales in april 1980 op de winnaar van de Europa Cup I in de twee seizoenen 1978/1979 en 1979/1980, het Engelse Nottingham Forest. De Britten waren voor Ajax net een maatje te groot (2-0 uitnederlaag, 1-0 thuiszege, totale score 1-2). In het seizoen 1980/1981 werd Wijnberg van half februari tot en met eind juni 1981 uitgeleend aan het Deventerse Go Ahead Eagles waar hij de naar de Verenigde Staten vertrokken Dwight Lodeweges verving. In het seizoen 1981/1982 kwam Wijnberg niet frequent meer aan spelen toe, onder trainer Kurt Linder en zijn assistent Aad de Mos. Het seizoen 1982/1983 werd hij door Ajax uitgeleend aan het Nijmeegse N.E.C., waar hij een vaste basisspeler werd. Na een seizoen bij DS'79 in Dordrecht in 1983/84, speelde Wijnberg de rest van zijn loopbaan bij Sparta in Rotterdam, vanaf seizoen 1984/85 tot en met seizoen 1989/90. Met Sparta haalde Wijnberg in het seizoen 1984/85 een tweede plaats tijdens het zaalvoetbaltoernooi eind december 1984, in de finale werd vrij nipt met 17-15 van zijn oude club Ajax verloren in een zeer spannende en zeer doelpuntrijke wedstrijd.

(more...) In 1958 won Sparta voor de eerste maal de KNVB Beker en een jaar later werd Sparta, voor het eerst sinds 1915, landskampioen. Op 13 oktober 1957 had Sparta in eigen huis nog met 1-7 klop gekregen van DOS, de latere landskampioen. Aanvoerder Rinus Terlouw was volledig van slag af na de kus van Jayne Mansfield, die de aftrap verrichtte.[12]

(more...) Op 29 november 1964 maakte hij vijf goals in een met 9-4 gewonnen wedstrijd tegen Ajax. In 1965 was hij verantwoordelijk voor een belangrijke gelijkmaker in de uiteindelijk gewonnen Europese wedstrijd tegen Real Madrid. In 1967 verkaste hij naar N.E.C., waar hij in zijn eerste seizoen clubtopscorer werd met negentien doelpunten. In 1968 werd hij vervolgens ingelijfd door Sparta dat op dat moment door trainer Wiel Coerver geleid werd. Coerver maakte van Venneker een rechtsback. Op die positie speelde hij in 1971 en 1972 vier interlands voor het Nederlands elftal. In 1975 verliet hij Sparta, na 228 competitiewedstrijden en 57 doelpunten. Venneker tekende een contract als speler/trainer bij het Franse AS Montferrand op het derde niveau, waar hij de opvolger werd van de Nederlander Klaas Nuninga. Na twee jaar keerde hij terug naar Nederland en opende hij een sportzaak in Hellevoetsluis. Hij nam rond 1980 deel aan de Mini-voetbalshow voor het team Rotterdam Ahoy'. Korte tijd was hij nog trainer van Al-Khaleej uit Saihat in Saoedi-Arabië.[1] [2]